Would you like to ask about this product?
Wyślij nam pytanie lub sprawdź o co pytali inni klienci.
- odmiana pastewna, najsłodsza ze wszystkich odmian
- rozgałęziające się pędy o zredukowanej długości gwarantują wyższe plony niż odmian nierozgałęziajcych się, a jednocześnie zapewniają równomierne dojrzewanie, zalecana do uprawy w całym kraju włącznie z pasem przymorskim i północną częścią Warmii i Mazur
- odmiana bardzo wczesna i niewrażliwa na opóźnienie siewu
- rośliny o przeciętnej wysokości, bardzo sztywne, strąk odporny na pękanie
- nasiona średniej wielkości, koloru szarego, o bardzo niskiej zawartości alkaloidów, zalecana obsada 110 roślin/m2
UPRAWA ŁUBINU WĄSKOLISTNEGO
Wymagania glebowe:
Łubiny wąskolistne uprawia się na glebach średnich i lekkich, lekko kwaśnych. Łubiny nie lubią jednak gleb podmokłych. W płodozmianie łubiny uprawia się po zbożach w 3-4 roku po oborniku. Łubiny powinno uprawiać się w odstępach 4-5 letnich po sobie.
Siew:
Siew powinien zostać wykonany w III dekadzie marca do gleby zaoranej jesienią, a na wiosnę odpowiednio przygotowaną do siewu na głębokość 3-4 cm o rozstawie rzędów 12-20 cm z obsadą roślin 90-100 roślin/m2 (130-170 kg/ha). Podczas uprawy łubinu po długiej przerwie nasiona należy zaszczepić Nitraginą oraz zaprawić zaprawą grzybobójczą np. Vitavax 200FS.
Nawożenie:
Nawożenie najlepiej wykonać przed orką zimową w dawce 50-70 P2O5 kg/ha oraz 80-90 K2O kg/ha. Forma startowa azotu powinna wynosić 20kg.
Ochrona łubinu:
Zwalczanie chwastów powinno zostać wykonane po siewie np. środkiem Afalon, Azotop, Topogard. W celu ochrony łubinu przed zachwaszczeniem roślinami jednoliściennymi zaleca się stosowanie środków takich jak: Fusilade, Targa.
Zbiór:
Zbiór powinien zostać dokonany gdy strąki zbrunatnieją, a łodygi zżółkną i są bardzo suche, łubiny można poddać również desykacji. Nasiona po zbiorze powinny zostać dosuszone do wilgotności równej lub niższej niż 15%.
Uprawa łubinu wąskolistnego została opracowana wg zaleceń Poznańskiej Hodowli Roślin oraz Hodowli Roślin Smolice.
