KONICZYNA CZERWONA (cena za kg)

Koniczyna czerwona była i jest podstawową rośliną pastewną w uprawie na gruntach ornych w Polsce. Dostarcza wysokowartościowej paszy objętościowej w postaci zielonki, siana, sianokiszonki i kiszonki. Jej zaletą jest nie tylko zawartość białka, ale także wysoki plon świeżej i suchej masy oraz zasobność w składniki mineralne (wapń, fosfor, potas, magnez). W dawkach żywieniowych dla przeżuwaczy koniczyna czerwona, charakteryzująca się stosunkowo niską koncentracją energii w paszy, powinna być skarmiana łącznie z paszami energetycznymi. W ostatnich latach w krajowym rolnictwie zmierzającym w kierunku gospodarowania w systemie zrównoważonym i ekologicznym, wzrasta znaczenie roślin motylkowatych (bobowatych), w tym szczególnie koniczyny czerwonej, jako źródła wysokobiałkowej, naturalnej i niemodyfikowanej genetycznie paszy oraz uprawy odtwarzającej żyzność i zasobność gleby. Wprowadzenie do uprawy koniczyny czerwonej w gospodarstwach o wysokim udziale zbóż w strukturze zasiewów poprawia zdrowotność i plonowanie roślin następczych oraz pozostawia dużą masę resztek pożniwnych, wzbogacając warstwę orną gleby w azot, fosfor i potas. Dzięki symbiozie z bakteriami Rhizobium koniczyna czerwona asymiluje w skali roku azot atmosferyczny i pobiera z gleby mineralny w ilości około 170 kg/ha, z czego 59% wynosi udział azotu symbiotycznego. Najczęściej użytkuje się ją przez jeden rok nie licząc roku siewu. Po  zaoraniu, z uwagi na dużą masę resztek pożniwnych, wskazana jest uprawa roślin jednorocznych jarych, wykorzystujących dobrą strukturę gleby (np. pszenica).

Nasiona nie są materiałem kwalifikowanym, nie były badane pod kątem siły kiełkowania, sprzedajemy je jako materiał paszowy.